When family members suffer traumas and separations such as war, poverty, mental illness, addiction, suicide, or early death, painful patterns can get frozen in time and lodged in the resonant field of the family. Such patterns can then act like magnets, profoundly influencing our lives and the lives of future generations (Tirzah Firestone).
Intergenerationeel trauma, ofwel de wisselwerking tussen generaties en de overdracht van pijnlijke patronen in de familie door traumatische gebeurtenissen. Ik herkende dit fenomeen bij vrienden waarvan de ouders na WO2 geboren zijn. Van het hoarden van blikvoer tot emotioneel afwezige ouders (maar materieel voorzienend).
De laatste tijd dook het thema steeds vaker op, tot 4 keer toe op dezelfde dag. “Ach kom nou Es, dat zijn geen hints. Doe ff nuchter. Weet je wat. Dit is allemaal toevallig en ik leg het naast mij neer. Ha!” Twee minuten later loopt het volgende teken mij letterlijk tegemoet. Terwijl hij mij begroet, groet ik terug met mijn mond vol chips en een stupéfait face.
Ik en mijn zus hebben van kinds af aan het idee dat in de vrouwelijke lijn van mijn moeders familie iets gebeurd is, dat niet gedeeld is. Als puber zei mijn moeder dat we onze ‘bloem’ niet moesten laten plukken door een ‘vogel’. Wanneer ze ergens bang voor was, dan kregen we te horen niet een %€r te zijn. Want ze kon haar angst en wil om ons te beschermen niet op een andere manier uitdrukken.
Ik zie het vooral tussen dochter-(groot)moeder / zoon-(groot)vader relaties terugkomen. Als kind dacht dat ik een slechte dochter was, nooit goed genoeg, vatte het persoonlijk op. Hoe ouder ik word, hoe beter ik de wereld door haar ogen en achtergrond kan zien. We weten niet wat gebeurd of bij wie, maar mijn zus en ik hebben dezelfde intuïtieve ideeën gehad zonder deze eerder met elkaar te delen.
#familiesystemen #intergenerationeeltrauma #podcastkwijt